Het moet zijn dat Afrika toch een beetje verslavend werkt want wij gaan er opnieuw naar toe. Dit keer naar Tanzania. We vliegen met KLM, vertrekken hondsvroeg uit Brussel naar Schiphol en van daar met een rechtstreekse vlucht naar de internationale luchthaven Kilimanjaro. We landen er rond 20h, het is er stikdonker en de hoogste berg van Afrika, de Kilimanjaro krijgen we niet te zien, maar hij is er wel. Wie er ook is, is Maika die voor AdA de honneurs waarneemt en ons zal begeleiden tijdens onze rondreis. We maken kennis met Yussuf en Leakey, 2 goedlachse kerels die zich over onze bagage ontfermen en behoudens chauffeur van onze 4x4 Nissans, ook nog een onschatbare bron van informatie blijken te zijn over de fauna, de flora en wetenswaardigheden van hun land. Er is een hotel voorzien in Arusha voor een snelle hap en een korte nacht
Er is slechts 1h verschil met België en van jetlag is geen sprake. We hoeven ons niet te haasten. Alle bagage moet in de beperkte laadruimte van de Nissans gestouwd worden, en daar komt wat puzzelwerk aan te pas. Er wordt gestopt aan het hoofdkwartier om de wagens vol te tanken en dan zijn we op weg. Het is zondag en het is redelijk rustig in Arusha, het deel dat wij te zien krijgen is een rommelige verzameling van
lage huisjes langs een, tot op zekere hoogte, verrassend goede asfaltweg. Arusha ligt aan de voet van de Meruberg tussen de Serengettivlakte, de Ngorogorokrater en het Manyarameer, zowat het noordelijk circuit dat wij zullen bezoeken en het kreeg ook bekendheid door het Rwanda tribunaal dat er in 1994 werd opgericht.
Eens we het bewoonde deel verlaten komen we in een droog,
dor landschap dat nu wacht op de regens om omgevormd te worden tot groene graslanden waarop de
Masai hun kudden laten grazen. Vandaag trekken zij er mee naar de schaarse
waterbekkens om ze te laten drinken.
Rond 13h arriveren we in onze lodge aan de rand van het Tarangire NP. Het is met zijn 2850km² het zesde grootste park van Tanzania en het is genoemd naar de gelijknamige rivier die er door stroomt, alhoewel die ook wacht op de overvloedige regens om die naam waardig te zijn.
Na de lunch trekken we er met onze 4x4 voertuigen op uit op zoek naar de aanwezige fauna maar eerst maken we een stop aan een lokale Masai markt die iedere zondag hier gehouden wordt. Heel
kleurrijk. Kleren, groenten en
sandalen die van oude autobanden gemaakt worden en duidelijk bij de Masai heel populair zijn. De opdringerige verkopers van allerlei prullaria nemen we er voor lief bij. Dan trekken we het park in met zijn enorme
baobabbomen. Een familie
leeuwen met jongen doet zijn siesta in de schaduw, gazellen, zebras en giraffen doen zich tegoed aan de vegetatie. Tegen valavond keren we terug en we worden verrast door een kudde olifanten die voorbij trekt aan de receptie van ons tentenkamp en dat is meteen ook de reden waarom we na zonsondergang enkel nog onder begeleiding onze bungalowtent mogen verlaten.
Apero is rond het
kampvuur, diner in de grote eetzaal tent, dit is ”Out of Africa” op zijn best.
De zon staat al aan de hemel. Aan de verse olifantendrollen, de grootte van een voetbal, te zien zijn ze deze nacht vlak voor onze bungalowtent gepasseerd, maar ik heb er los doorheen geslapen. Aan de
eetzaal komen bavianen
drinken aan de teil met water die daar voor de vogels gezet is.
Vandaag brengen we de ganse dag door in het park. Net buiten ons kamp warmt een
boomslang zich op in de vroege zonnestralen. Olifanten, zebra’s, elanden, impala’s, struisvogels, wildebeest, buffels en een leeuwen familie die onder een boom ligt te soezen, allemaal passeren ze de revue, maar de kroon op het werk is wel de leeuwin die op een tak van een grote accacia ligt terwijl onder haar in de schaduw van diezelfde boom een
troep olifanten staat uit te rusten. We hebben een picknick bij die we op een speciaal daarvoor voorziene plek opeten. Tafels, stoelen en een parasol die voor schaduw zorgt en een geweldig
panorama over de vallei en de rivier.
Vervet aapjes lopen er massaal rond. Zij weten drommels goed dat hier allerlei lekkers te vinden is, ze zien er koddig uit maar ze kunnen venijnig uit de hoek komen zoals Gilberte tot haar scha en schande ondervindt als ze een brutale rekel belet om aan haar tas te frunniken. De eerste hulptas met ontsmetting komt goed van pas.
Een
zonsondergang en genieten van een koud Tusker biertje rond een kampvuur om de dag af te sluiten en een
Masai die gewapend met een speer ons naar onze tent begeleidt na het diner. Enkel in Afrika vindt je zoiets.